Tot en
met zaterdag 5 juni, is er een bijzondere tentoonstelling in Galerie Pictura in
het Noord‑limburgse Aijen. Het is een dubbelexpositie van beeldhouwer Pieter
Kortekaas (1943) en schilder Johfra (1919‑1998). Tussen de gestileerde, strakke
beelden van Kortekaas en de minutieuze, magisch‑realistische schilderijen van
Johfra zit een wereld van verschil.
In het
werk van Pieter Kortekaas wisselen
figuratie en non-figuratief elkaar af. De beeldhouwer neemt altijd de realiteit
als vertrekpunt en zoekt vervolgens naar de essentie van vormen. Het
eindresultaat van zo'n scheppingsproces kan dan een abstract werk zijn. Een
vaak terugkerend thema is het mensfiguur. Statig en stram, krachtig van vorm en
teruggebracht tot de essentie. Soms staat of ligt de mens in een constructie
die herinnert aan een prehistorische tempel of offerplaats. Kortekaas heeft ook
een aantal prachtige sculpturen van paarden en van vogels in hun vlucht op zijn
naam staan. Het zijn tedere, poëtische beelden. Je moet je bedwingen om ze niet
te strelen. Kortekaas werkt alleen met
de beste kwaliteit brons. De patina is belangrijk, want de kleur bepaalt mede
de sfeer van het beeld.
Johfra ‑ de artiestennaam voor
de vorig jaar overleden fijnschilder Johannes- Franciscus van den Berg ‑ was
eind jaren zestig, begin jaren zeventig een echt cultfiguur. Een kring van kunstliefhebbers is Johfra altijd
trouw gebleven. Na zijn overlijden en de publicatie van een autobiografie
groeit de belangstelling weer een voor de persoon en het leven van Johfra..
Zijn landschappen zijn van een barokke overdaad met Indiase en Chinese tempels.
De mens, vaak naakt afgebeeld of gehuld in een toga, is een nietig wezen geleid
door Gods hand. Even los van de beeldtaal, die dus veel weerstand opriep in de
kunstkritiek, technisch is het natuurlijk ongelooflijk knap wat Johfra kon. Hij
bediende zich van moeilijke zeventiende‑eeuwse schildertechnieken en wie met
een loupe naar zijn werk kijkt, zal stom verbaasd zijn door de vele uiterst
fijn geschilderde details.