2004 / 28 nov. Hajenius & Geurts

Hajenius en Geurts bij Pictura

Op zondag 28 nov. 15.00 uur wordt bij Galerie Pictura de expositie, van de schilder Pantaleon Hajenius, met abstracte melodieuze schilderijen en Godelieve Geurts, met objecten als trappetjes en stoeltjes, door de Venlosche Stadsdichter Koos van den Kerkhof geopend. Het werk is te zien t/m 15 januari 2005 aan de Aijenseweg 16b te Aijen (gem.Bergen L.), open di t/m za 14.00-17.00 uur en op www.galeriepictura.nl

Pantaleon Hajenius schilderde in de jaren negentig van de twintigste eeuw, rustig doorwerkte kleurvlakken met de intimiteit van ensemble muziek. Titels verwezen daar ook naar, zoals: Aimez-vous Brahms?, Ut queant ( uit een gregoriaanse tekst) of: La nota sbagliata ( de verkeerde noot) Het is ook zijn volle overtuiging dat, zowel het maken van schilderijen als het uitvoeren van muziek, bij hem uit eenzelfde bron komen.

De werken, welke hier bij Galerie Pictura geëxposeerd worden, komen uit een recente serie die hoofdzakelijk is geïnspireerd door de Afrikaanse, special Malinese muziek. De aardse verbondenheid en de subtiele geest die deze muziek ademt, stimuleerde hem tot pulserende geheimzinnige en vrolijke werken. Naast het schilderen beluistert Hajenius muziek uit  alle tijden en alle landen ( “als het maar “duende “ziel, heeft”)

Godelieve Geurts, beeldhouwster uit Roermond, heeft de Academie voor Kunst en Vormgeving ’s-Hertogenbosch gevolgd in de jaren ’71 – ’76, en werkt vanuit een creatieve chaos, maar ook vanuit communicatie denk ik steeds extremer tot ik iets voor me zie dat in een intens proces van Snijden, branden, lassen, slijpen, walsen, beuken en combineren wordt voltooid. Zij tekent met ijzerdraad een paard, dat uit de mythologie lijkt ontsprongen; haar Pegasus raakt met lichte toets de bodem. Hij kent de grenzen van zijn schreden niet; waar hij terecht komt welt een zilte bron. Daar volgt Godelieve Geurts de trek van de materie, ze plooit en klopt en polijst stalen schalen tot tafels en zetels. Alles zit als gegoten. Niets van het meubel blijft werkeloos. Soms groeit zo'n stoel onder haar hand uit tot een troon, waarvan het voetstuk wortelt in een onbeschreven heraldiek. Zo communiceert Godelieve Geurts via haar stoelen, keramische objecten, haar tafellampen daadwerkelijk, ook met mensen die weinig op hebben met moderne vormgeving. De kijker wordt bijna steeds een gebruiker. Niets staat de ervaring in de weg. Uiteindelijk wordt hij in een ontwapenend genot zichzelf waar.

Je voelt je nooit een indringer. Integendeel, de objecten brengen je over de drempel van een kleine wereld waar de fantasie regeert en de sympathie wordt geprikkeld.

2004 / 21 mrt. Ron Rooijakkers

Communicatie tussen vrouwen en zaaddozen

Zondag 21 maart is onder enorme belangstelling de expositie geopend van Ron Rooijakkkers en Jacqueline van Munster. Volgens Galeriehouder Roel van der Veen is het lang geleden dat er tijdens een opening zoveel verkocht is.

Door de harmonieuze beelden van Ron Rooijakkkers te combineren met de organische schilderijen van Jacqueline van Munster ontstaat er een communicatie tussen twee verschillende uitingen van kunst die elkaar in deze expositie ontmoeten.

T/m 9 mei bij galerie Pictura, aan de Aijenseweg 16b  te Aijen (gem.Bergen L.),

 open di t/m za 14.00-17.00 uur en www.galeriepictura.nl

Ron Rooijakkers is geboren in 1947 in Meijel, een dorp in de Peel, in een gezin met 11 kinderen waarin creativiteit en harmonie veel aandacht kregen. Ze verliet Meijel op haar 18^e om te studeren en te werken in de gezondheidszorg. Ron ontwikkelde haar creativiteit naast werk en gezin, met cursussen in dans, expressie, theater en beeldend werk. De laatste jaren staat het werken met keramiek centraal. Als autodidact treedt zij sinds kort met haar werk naar buiten. Haar beelden verwijzen naar de vrouwfiguur en zijn met gevoel en met fantasie gemaakt. Hoewel zeer divers van vorm hebben ze de toepassing van harmonieuze lijnen gemeen, die vaak worden versterkt door een verrassende uitwerking op een detail. De beelden getuigen van vitaliteit; toch wil Ron daarin ook de kwetsbaarheid en de vergankelijkheid van het leven laten zien. Haar beelden blijven daardoor boeien.

Jacqueline van Munster studeerde af in 1992 aan de kunstacademie te Tilburg, met als afstudeerprojekt “kamertjes”. Daarna volgden de thema’s:

“dementie” - “eten” - “schelpen” - “koningen en koninginnen”.

Mijn werk is altijd thematisch van opzet. Het ene onderwerp ontstaat meestal vanuit het vorige onderwerp, zo tekende ik een jaar in een verpleeghuis en ontstond het thema dementie.

Het thema schelpen is ontstaan naar aanleiding van mijn drieling zijn. Ik zocht een vorm wat daar bij paste: verschillende schelpen met als een moeder: de zee.

Koningen en koninginnen is weer ontstaan door het feit dat ik samen  met mijn twee zussen op koninginnedag ben geboren. 

Hierna ontstonden mijn organische schilderijen, waarin ook een vorm van communicatie te herkennen is. Mijn “organische” schilderijen voeren een gesprek met zichzelf. Er zijn werken die alleen hun eigen bloeiwijze laten zien. Daarnaast zijn er ook werken waarin twee schilderijen ineen zitten (letterlijk). De één is een antwoord op de ander en andersom. 

Zij vertellen een verhaal: groei en bloei,  luistering - ontluistering, van knop tot uitgebloeide bloem of vorm. Het één komt voort uit het ander. Dit toont zich als een film.

Ook zijn er zaaddozen te zien. Een organische vorm welke al een “leven” achter zich heeft.

De rijpheid van een vrucht zorgt ook voor een rijpheid in vorm en kleur.

Een vorm die net nog niet openbarst maar al wel een spanning in zich heeft; het verhaal laat zich raden. Die verschillende stadia wil ik laten zien als een verhaal.

Ook heb ik een hele serie bloeivormen op paneeltje geschilderd van 25 bij 25 cm.